Blog 8; Oktober 2017, best wel een mooi maandje!

Om meteen maar met de deur in huis te vallen: Gelukkig mag ik nu eindelijk groot en fantastisch nieuws bekend maken in deze blog, voor wie het nog niet weet:................... wij worden OPA & OMA!

Denise (en Bart natuurlijk ook) is nu bijna vier maanden zwanger. Wij hebben dit half augustus te horen gekregen, fantastisch en emotioneel nieuws. Dan gaat er wel weer echt van alles door ons heen. Maar we gaan vooral volop genieten en uitkijken naar dit kleine wondertje. Voor zover nodig... iets om nog maar even voor te blijven, die kleine spruit heeft toch ook recht op een opa Anton (klinkt wel heel oud….)

Tsja, wat kan ik verder melden over oktober, niet al te veel nieuws, en dat is in mijn geval wellicht alleen maar beter… de bijwerkingen door de verlaagde dosering Tarceva worden steeds minder, zelfs mijn handen beginnen heel zachtjes dag voor dag op te knappen. De darmen blijven wel zo nu en dan opspelen, met name regelmatig ’s avonds, maar al met al.. geen klagen het kan veel rotter!

Wel was ik de afgelopen weken echt ongelooflijk vermoeid, ’s morgens wakker worden en dan zonder energie naar de sportschool… niet lekker. Maar ik werd even tot de orde geroepen door Denise, die (natuurlijk gebriefd door d’r moeder) even kwam overleggen hoeveel cannabisolie ik nu wel niet per dag nam…Weinig discussie mogelijk… minderen hiermee. Van 10 naar 6 druppels per dag! Stond overigens ook op het flesje, max 6 druppels per dag… En ik moet toegeven, de vermoeidheid is na een paar dagen echt veel minder geworden. Beter zo!

Daarnaast was oktober vooral een maand van ook leuke dingen doen. Zo ook een reünie van ons oude HAVO clubje, hartstikke leuk om iedereen na bijna 35 jaar weer te zien. Ook hebben we een hele leuke dag gehad met mn schoonouders en Arjan en Nan door met een bootje door de Adamse grachten te varen, echt top! Verder gaat alles rustig z’n gangetje, De afgelopen tijd stond ook vooral even in het kader van rustig aan doen. Marlon en ik hebben ook echt even tijd genomen om samen lekker dingen te doen en op pad te gaan, dingen door te spreken en op een rijtje proberen te zetten..We zijn zelfs een dagje naar de sauna geweest, dat had ik met mijn huidproblemen niet verwacht te kunnen doen. En gelukkig heb ik ook nog een paar keer lekker een balletje kunnen slaan met vrienden.

Werken blijkt toch zwaarder en lastiger dan ik had willen toegeven. Met name het feit dat alles doorgaat en mijn plekkie overgenomen is blijft lastig. Ik snap het allemaal volledig, maar ik vraag me af of ik mijzelf hiermee moet blijven confronteren. Ik ga deze week in gesprek hierover op de zaak.

Dit is en blijft sowieso wel een lastig ding, het leven van iedereen gaat gewoon door, daar waar wij een beetje stil staan. Dit blijft toch geestelijk moeilijk mee te dealen. Voor ons, maar soms ook voor anderen die bijna niet durven te vertellen dat er iets leuks is. Ik denk dat we er gewoon maar allemaal open over moeten blijven, het is nu eenmaal zoals het is. Ook worden wij wel weer geprikkeld door mooie verhalen van anderen, wie weet wat wij er zelf nog mee kunnen doen. Niet bij de pakken neerzitten en proberen door te gaan!

Mooi voorbeeld is dat de Hewag mannenclub waar ik al jaren mee op wintersport ga, tot eind augustus niets had geregeld voor de komende winter. Normaliter was de volgende vakantie in juni al weer geregeld… Was natuurlijk een beetje lastig geworden voor de mannen, snap ik ook wel…. Maar na een kort overlegje dat ze toch vooral zonder mij wel gewoon moeten gaan, en dat ik niet anders zou willen, kwam het idee dat ik wellicht een paar dagen aan zou kunnen haken. Toen Rene dit hoorde gaf hij meteen aan, “als jij met de trein gaat, dan ga je niet alleen, ik reis met je mee!” Ook Ron sloot zich hierbij aan, dus de treintickets zijn geboekt en we zijn dit jaar weer volledig met 8 man op wintersport voor een paar dagen. Gaaf vooruitzicht.

Wel weer pijnlijk was dat de zuster van Rene, Mylene deze maand is overleden na zeven jaar kanker. Ik heb de laatste tijd nog wel wat contact met haar gehad. Het lijkt wel of er iedere maand weer iemand aan kanker overlijdt. Dit was waarschijnlijk altijd al zo, maar komt nu even meer binnen.

Om maar met beter nieuws te eindigen, Bob is al vanaf 4 oktober aan het backpacken in Indonesië, gelukkig heeft hij ons tussendoor op de hoogte gehouden van zijn prachtige reis en a. .

zondag komt hij weer lekker thuis, fijn dan is de family maar weer compleet!

Al met al, op naar november, leuke dingen zien te plannen en doen. En voor jullie beste lezers blijf lezen en ik hoor graag zo nu en dan van jullie.