Blog 6; Augustus 2017

17/8 Vakantiemaand!

Iedereen vliegt uit, zo ook in het ziekenhuis, dus dit lijkt ziekenhuistechnisch gezien een rustig maandje te worden. Op 5 augustus nog wel even bloed laten controleren ( was weer redelijk goed) en een gesprek gehad met een maatschappelijk werkster in het AVL. Dit op aanraden van de artsen; hoe om te gaan met het gegeven dat je ongeneeslijk ziek bent, en waar loop je zoal tegen aan. Ben je bang, in paniek, wanhopig, depressief etc etc. na een half uurtje babbelen met deze aardige dame kwamen we beiden tot de conclusie dat een vervolg gesprek voorlopig nog niet nodig is. Volgens mij kan ik haar wellicht meer helpen dan zij mij…..;) Wel wist ze me gelukkig ook nog wel een paar goede tips mee te geven hoe ik zaken beter of makkelijker kan maken voor mezelf of voor anderen. Het schrijven van een blog vond ze ook een hele goede zet, dit zet alles voor mezelf duidelijk op een rijtje. Blijft trouwens een bijzondere constatering dat in alle ziekenhuizen waar ik ben geweest men geen decafé koffie voor de patiënten heeft ; gratis tip mijnerzijds!

Nog een tip voor u beste lezer, ik ben nu toch bezig. ‘Hoe ga je om met iemand die kanker heeft?’ Kanker is en blijft nog steeds taboe…. Vooropgesteld, in het verleden toen ik nog aan de goede kant van deze vraag stond, was ik er zelf echt geen held in om iemand met deze ziekte aan te spreken. Nu ervaar ik van de andere kant hoe verschillend mensen met mij omgaan en op mij reageren. Het blijkt dat er nogal een drempel om mij (en lotgenoten) heen ligt om te vragen hoe het gaat. Sommige mensen geven dit gewoon’ ’aan en zeggen niet te weten wat ze moeten zeggen. Prima! Ik weet het zelf ook nog steeds niet. Maar dan is het gesprek maar geopend en komen we er wel uit. Anderen zijn er gewoon heel goed in en gooien de boel meteen maar open, ook prima! Heel raar en vervelend is als ik in gezelschap ben en mensen niets (durven te) zeggen. Soms nog erger, mij gaan vermijden. Ik heb ook dit helaas een aantal keren mee gemaakt, op verjaar-dagen en feesten en partijen die ik zeker gewoon bezoek., Dit doet zeer. Ik zou dan wel willen roepen…”hallo ik ben er (nog)!”. Dit geldt natuurlijk hetzelfde voor Marlon. Het blijft toch vreemd als mensen via facebook of app de langste berichten sturen en life niets zeggen of een bochtje maken. Dus mijn tip; spreek mensen met kanker gewoon aan. En ja, de ziekte heet kanker, geen ‘k’ of zo. Er is geen verkeerde vraag. Alleen niets zeggen is niet fijn, wij zijn hier immers continue mee bezig. Daarna gaan we vanzelf weer over op leukere onderwerpen en willen we ook graag nog even lachen! Zo, tot zover dit educatieve stukje van deze ervaringsdeskundige. Ik ben nog steeds heel blij met alle bezoek, apps, mails en telefoontjes die ik krijg van vrienden, familie, collega’s en leveranciers (NL en Belgie!). Heerlijk, doet ons goed!

Nog een technische tip voor mede lotgenoten die ook te kampen hebben met darmproblemen agv medicatie; het dagelijks nemen van een flesje probiotica (Yakult in mijn geval) helpt de darmflora echt te herstellen. Gaat echt een stuk beter. Al moet ik ook echt op m’n eten blijven letten en zeker geen overtollig vet nemen. Mijn immuunsysteem moet zoveel mogelijk ontlast worden en gevoed met de juiste voeding. Gewoon boodschappen doen in de supermarkt blijkt opeens een heel stuk minder gezond, soms zelfs kanker bevorderend, te zijn dan dat ik voor mogelijk had gehouden. Laat ik het zo zeggen; het gevalletje Fipronil ( met de eitjes) staat niet op zichzelf en lijkt niet het ergste dat er in onze voeding zit! Tot zover het hoofdstuk voeding en darmen…J

Verder is de eerste helft van augustus prettig en goed verlopen. Marlon heeft ook vakantie en we zijn lekker een paar daagjes weg geweest Over het algemeen gaat het ons best goed af om met deze shit situatie om te gaan. Natuurlijk blijven er ook de moeilijke dagen. Maar dan kijken we elkaar aan en beloven we elkaar om sterk te blijven. En dat doen we en zijn we! Relativeren is een dagtaak geworden. Soms hebben we iets wat niet lekker gaat En dan denken we.. lekker belangrijk, we hebben wel wat anders te doen en aan ons hoofd! Terug naar les 1; vermijdt stress.

En ja, dit moet ik ook zeker even vermelden we hebben na lang twijfelen en peinzen besloten om een hondje te nemen, een puppy van 8 weken oud, merk Boomertje en een dotje van een beestje, roepnaam… Beer(tje), zie foto. Normaliter was ik nooit een voorstander van een hond(je) in huis, ik hou te veel van m’n vrijheid. Maar de situatie is helaas niet meer normaal en ik geniet er nu extra van hoe Marlon met het beestje bezig is en geniet. Heerlijk om te zien!! Natuurlijk vraagt zo’n klein monster in huis ook het nodige van haar roedelgenoten, wij dus…. Het lijkt wel of we weer een baby, peuter en puber in huis hebben. Met name ’s nachts vind ik haar niet altijd even lief als ze weer begint te piepen en moet plassen….maar dit gaat snel over verzekert men ons. Voordeel van dit formaatje hond, het past in een fietsmand, dus ze kan gewoon lekker mee…Het kost ons wel de nodige uurtjes slaap, en zeker voor Marlon die zich ferm op deze taak heeft gestort en het fantastisch doet. Ik mag blijven liggen, ik ben immers wel de patiënt in huis. Op naar eind augustus, en sorry voor deze zomer.. dit is mijn favoriete weertype tegenwoordig.

27/8 De laatste twee weken van Augustus zijn lekker verlopen, veel leuke dingen gedaan zoals de artsen hebben opgedragen. Etentje met (ex) collega’s bij mijn favoriete strandtent in Bloemendaal Fuel , heel geslaagd. En met mn vrienden van de HeWAG, Rene, Ron en Arjan een dagje wezen golfen op Texel (HeWAG staat voor Hebben We Al G…eproost of vul maar in, meer dan 15 jaar geleden spontaan ontstaan met een clubje collega’s, nu vrienden). Heerlijke dag geweest,wel twee dagen van gesloopt geweest, maar was het meer dan waard. Ook zijn Marlon en ik samen een dagje naar Amsterdam geweest met de scooter, hartstikke leuk. Bovendien ben ik met Denise in de studio van Radio 10 voor Somertijd geweest, bij de live uitzending. Mijn favoriete radioprogramma op de terugweg naar huis vanaf het werk voor vele jaren. Even heerlijk gelachen daar!

En natuurlijk zijn we ondertussen aardig gewend aan onze Beertje en andersom. Het is een heerlijk mormel en geeft fijne afleiding. We zijn al 4x op het strand geweest met haar, wordt een echte zeehond…

Lichamelijk gaat het allemaal nog steeds goed, alleen mijn handen zijn vol met ontstekingen en uitslag van de medicatie. Vervelend pijnlijk en jeukend. Gelukkig kon ik meteen in het AVL bij de dermatoloog terecht, waarschijnlijk is deze uitslag ontstaan door te veel zon icm medicatie Tarceva, maar ja, hou hou je zomers je handen uit de zon? Gelukkig helpen de weergoden mij meteen en valt er volop regen….;). Hopelijk hersteld dit snel.

Op 30 augustus is er weer een scan gemaakt in het AVL, de uitslag krijgen we op 5 september, dus hierover later meer..... En ik ben ook op deze dag na twee maanden weer eens langs kantoor geweest, even bijpraten en kijken wat we naar de toekomst toe kunnen doen. Heel fijn en heel warm onthaald door mijn collega’s, deed me weer goed. Ik hoop snel weer wat te kunnen beginnen met werken, zeker nu er een plaatsvervanger op mijn mooie plekkie zit, en ik kan coachen en begeleidden. Kortom, eigenlijk was Augustus een lekkere maand.Op naar september waarin we het eerste half jaar met kanker kunnen vieren.