Blog 4. Dankbaar!

Dankbaar

Voor ik verder ga met het werkelijke regelmatige bloggen wil ik toch eerst uitspreken hoe dankbaar ik ben voor ook al het moois wat er mij in de afgelopen periode is overkomen. Buiten een hele hoop ellende en wanhoop brengt deze ziekte blijkbaar ook het allermooiste in mensen boven.

Allereerst natuurlijk mijn eigen "scheetje" Marlon. Geweldig hoe ze mij helpt en bijstaat in een periode die ook voor haarzelf toch dramatisch is. Wij redden het nog wel een poosje samen, ik houd nog meer van je dan voorheen.

Natuurlijk ook mijn kinderen Denise, Bob en schoonzoon Bart die me echt met alles helpen en continue vragen hoe het met me gaat en de jeuk met me meevoelen... en ze blijven me ondanks protest mijnerzijds als patiënt zien! Mijn schoonouders, waar we wekelijks mogen komen eten, en ik mag kiezen wat ..:), en mn zwager Arjan, die altijd voor ons klaar staat.

Daarnaast wil ik niemand te kort doen, het is echt ongelooflijk hoeveel steun, aandacht en goeds wij krijgen van vrienden, bekenden, collegae, en familie. Dus al staat vanaf 7 maart mijn hele leven op z'n kop, en bestaat mijn(ons) oude prachtige leventje bijna niet meer, er is ook weer wat moois voor terug gekomen. Natuurlijk mis ik mijn werk en de regelmaat van een normaal leven, maar de aandacht en warmte die ik mag ervaren van iedereen is echt ongelooflijk.

Een leven met kanker is heel moeilijk, voor mezelf en mijn naasten, de ziekte zit 24 uur per dag in mijn hoof. Als ik 's morgens wakker word dan is mijn eerste gedachte....shit het is waar. Het blijft niet te bevatten. Opgeven en loslaten is geen optie, ik ben nog lang niet klaar op deze wereld