Blog 16; (na) de operatie!
En dat ging allemaal supersnel…, werd ik op maandagochtend opgenomen, ’s middags geopereerd en donderdagmiddag was ik al weer thuis. Onderstaand volgt een vrij uitgebreide verslaglegging van wat er is gebeurt, meer voor mezelf om alles nog eens op een rijtje te zetten. Mocht je het willen lezen, feel free!
De operatie is gelukkig door middel van de VATS methode gedaan, dus veel minder wonden. Wel is de gehele linker long kwab, ongeveer ½ long, verwijderd. Er zat door de werking van de TKI’s ( doelgerichte medicatie) te veel littekenweefsel rond de tumor. Het was een beetje een rommeltje aldus de chirurg dr Koen Hartemink,wat overigens een hele aardige empathische jonge vent bleek te zijn. Bovendien werden er tijdens de operatie witte vlekjes op mijn longvlies geconstateerd, na een snelle beschouwing gaat men er vanuit dat dit goedaardig is. Definitieve uitslag volgt na ongeveer een week. Maar alles is prima verlopen en ik ben werkelijk geen moment gespannen geweest, vol vertrouwen in de artsen van het AVL! Na een nachtje op de intensive care, waar ik meteen al uit bed ben gegaan, terug naar de zaal.
Dag 2 ging echt supergoed, de pijnstilling via de ruggenwervel werkte fantastisch. Wel donders lastig om met zo’n zeven(!) slangen in en aan je lijf te moeten liggen en lopen. (Zuurstof via de neus, katheter (de ergste), drain om vocht en valse lucht af te voeren, pijnstilling in de rug en nog wat infuusjes. Maar goed, leve de infuuspaal, er kon toch een beetje op de gang gewandeld worden. Het goede nieuws van zoveel slangen is dat het er elke dag wel minder worden. Woensdag ging de drain eruit, formaat knappe tuinslang, dit is bepalend want dan mag je in principe de volgende dag naar huis. Als het lukt qua pijnbestrijding, de pomp naar m’n rug wordt dichtgedraaid en morfine tabletten moeten de boel pijnvrij houden.
Dat lukt niet helemaal, dan blijkt op de derde dag (donderdag) dat er toch wel wat gebeurt is en men ook niet zachtzinnig met me om is gegaan. En ja, een longkwab verwijderen, tussen m’n ribben door, waarbij dan ook de nodige spieren even worden doorgehaald…best wel even au! Maar alleen maar lof voor alle medewerk(st)ers in het AVL, hele goede zorg en verzorging! Zelfs op de zondag voorafgaand aan de operatie werd ik gebeld door m’n longarts Wanda de kanter om sterkte te wensen, en naderhand iedere dag even een contact moment, dat voelt allemaal echt heel betrokken en goed! Blijkbaar wordt dit blog ook door andere patiënten van haar gelezen, want ze had de vraag al gehad of zo’n operatie ook niets was voor die persoon..;). Als we elkaar zo kunnen helpen; prima!
Maar goed, toch besloten om donderdags lekker naar huis te gaan. Eigen bed slaapt toch echt veel beter, en hier heb ik 24 uur per dag mijn eigen knappe verpleegster, mijn eigen wijffie!
Vrijdags, voel ik me al weer een stukje beter. Extra pilletje morfine helpt echt indien nodig. Nu de komende weken rustig pijn medicatie afbouwen en … vooral rustig aan doen. Gaat me lukken, denk ik!
Hopelijk komen we nu in een rustige periode waar medisch gezien niet heel veel zal gebeuren. Natuurlijk volgen er nog uitslagen van het onderzoek op mijn weefsel, maar verder hoop ik verschoond te blijven van ziekenhuisbezoekjes. Dit mag ook wel eens een keer vind ik, daar hebben we eigenlijk wel recht op. Maar ja of de kanker daar ook zo over denkt…? Dus zolang ik geen nieuwe blogje publiceer, mogen jullie er vanuit gaan dat er geen nieuws is. En in mijn geval dus goed nieuws.
Ook langs deze weg iedereen bedankt voor alle blijken van medeleven op welke manier dan ook, dat doet ons echt goed! Nu nog even een poosje van de zomer genieten.Wees niet bang, ik blijf niet elke week schrijven...;) Tot blogs!